________________
Cerddodd Dai’n araf tuag at y dafarn, Y Llew Du. Roedd e’n
meddwl am eiriau ei wraig Bethan:
“Paid a mynd i’r blydi tafarn heno Dai g’boi, neu ti’n mynd
i dynnu nyth cawn am dy ben di. Does dim digon o arian ‘da ni i dalu’r rhent.”
Wel, ta beth, aeth Dai i mewn, mewn modd dan dîn…….trwy’r
drws cefn.
Wedyn, ar ol iddo fe yfed gormod o gwrw, aeth e adre, yn feddw
caib.
Gwylltiodd Bethan wrth gwrs, ond cysgodd Dai fel twrch yn ei
gadair esmwyth o flaen y teledu gan chwyrnu’n uchel.
Drannoeth, heb fwyta brecwast, roedd Dai yn eistedd o hyd yn
ei gadair, pan ofynnodd Bethan:
“ Be’ dan ni’n mynd i neud nawr Dai ‘te?”
“ Jiw Jiw. Paid a phoeni fenyw, deith rhywbeth mewn pryd.
Daw eto haul a’r bryn!”
Penderfynodd Bethan gael hyd i waith ychwanegol iddo ar fferm ei brawd
Idris, felly dros y penwythnos aeth Dai i’r fferm.
Dywedodd Idris wrtho, “ Drycha draw fan’na Dai, mae pentwr o
dom da, dwy dunnell ohoni , bydd rhaid i ti ei symud hi mewn i’r silo mewn dwy
awr, cyn i’r lori gyrraedd i’w chludo hi bant.”
Felly, aeth Dai ati fel lladd nadroedd.
Ond, ar ôl awr a hanner, dim ond hanner y pentwr oedd wedi
cael ei symud, a daeth Idris yn ôl i annog Dai i weithio’n galetach, gan
ddweud:
“ O Dai, be’ ti’n neud ! Chwpli di byth y jobyn . Bydd rhaid
i ti weithio yn gyflymach, felly dere ‘mlan a chau pen y mwdwl.”
“ Dw i’n gweithio cyn galeted â phosib Idris,” meddai, “bydd
angen tipyn o help arnaf i os dyn ni am gael y maen i’r wal”
Felly daeth Idris â dau ddyn arall i’w helpu, ac wedyn
gorffennon nhw’r jobyn.
Roedd Dai wedi blino’n lan a dweud y gwir, ond ennillodd e,
dros y penwythnos, digon o arian i dalu’r rhent
Ar ôl iddo gyrraedd adre gyda’r arian nos Sul, roedd Bethan
yn hapus dros ben.
“ Ware teg i ti Dai “ meddai, “ti wedi cael y ddysgl yn
wastad, ac mae digon o arian ‘da ni nawr, ond bydd yn ofalus yn y dyfodol. Os
codi di bwys arna i unwaith eto, nid symud dom a wnei di – mi fyddi di ynddi
hi!”
No comments:
Post a Comment